Kierownik badań archeologicznych Marzena Kasprzycka powiedziała, że wszystkie odkrycia znajdują się w północno-wschodnim krańcu Cytadeli, a Cytadela, wpisana do rejestru zabytków, jest objęta nadzorem archeologicznym. Kierownik badań omówiła niektóre z artefaktów znalezionych przy szczątkach, w tym w pojedynczym grobie - guzik od munduru żołnierza polskiego datowany na około 1939 rok.
Dyrektor Muzeum Wojska Polskiego dr Adam Buława stwierdził, że na podstawie badań genetycznych i antropologicznych wszystkich szczątków, będzie można określić ich pochodzenie.
Na początku października br. w czasie nadzoru archeologicznego prowadzonego na terenie Cytadeli Warszawskiej w trakcie budowy nowego wjazdu od strony Wybrzeża Gdyńskiego, w zasypisku gruzowym natrafiono na ludzkie kości. Zawiadomiono o znalezisku żandarmerię i prokuraturę wojskową. Antropolog — biegły sądowy, wezwany przez Zandarmerię, po wstępnym zbadaniu znalezionych czaszek, określił czas ich spoczywania w ziemi na około 60 lat, czyli musiały się tam znaleźć pod koniec 2 wojny światowej. Na czaszkach nie ma żadnych śladów po kulach, ani innych narzędziach, które by spowodowały zgon, dlatego prokuratura wydała zezwolenie na kontynuację prac ziemnych.
Kilka dni później. w trakcie prac prowadzonych przy murze obronnym natrafiono na dość dużą ilość ludzkich kości, w miejscu ich znalezienia w wiekach XVII — XVIII istniał cmentarz ewangelicki. Przestał być użytkowany pod koniec XVIII wieku. Cmentarz został ostatecznie zniszczony podczas budowy Cytadeli. Duża ilość znalezionych szczątków ludzkich, znajdujących się poniżej muru obronnego Cytadeli może sugerować, iż są to kości pochodzące ze zniszczonego cmentarza. Ponieważ znajdują się poniżej posadowienia muru obronnego, muszą pochodzić najpóźniej z początków XIX wieku, sprzed roku 1832-1833, kiedy zbudowano mur.