Onfim był zwykłym chłopcem, żyjącym w XIII-wiecznym Nowogrodzie na zachodzie dzisiejszej Rosji. W tamtych czasach powszechną praktyką było pisanie listów i wykonywanie rysunków na korze brzozowej. To właśnie dzięki trwałości tego nośnika do dziś przetrwała praca domowa sześcio- lub siedmioletniego chłopca. Oprócz list zakupów, notatek i pracy domowej, wśród zapisków Onfima zakonserwowanych w glinianej glebie Nowogrodu znajdowały się także rysunki, przedstawiające codzienną walkę chłopca z nauczycielką.
Naukowcy podkreślają, że ślady po młodym Rusinie mają ogromną wagę historyczną. Są cenne ze względu na dziecięcą szczerość i zawierają ważne informacje o ówczesnym społeczeństwie. Większość dotychczas odnalezionych dokumentów była autorstwa polityków, teologów i historyków. Ślady po Onfimie pozwalają nam dowiedzieć się więcej o życiu „zwyczajnych ludzi”.
Kolekcja „dzieł” Onfima składa się z 17 kawałków brzozowej kory, z których 12 zawiera podpisane ilustracje, a pozostałe wyłącznie tekst. Na jednym z nich chłopiec przedstawił woja na koniu i przybitego lancą do ziemi przeciwnika. Historycy oceniają, że w roli zwycięskiego rycerza Onfim umieszczał samego siebie. Na większości tabliczek z kory jest jednak praca domowa chłopaka. Widać, że ćwiczył literowanie i przepisywał fragmenty psalmów.
W czasach Onfima, dzisiejszy Nowogród nazywany był Wielkim Nowogrodem i stanowił wówczas ważne centrum administracyjne. Miasto otoczone było lasami brzozowymi, dlatego też kora tych drzew powszechnie wykorzystywana była do zapisywania różnych informacji. Od roku 1951 w okolicy Nowogrodu znaleziono ponad 1100 zapisanych kawałków kory.
Republika Nowogrodzka
Ciekawym jest również miejsce i okres, z którego pochodzą zapiski Onfima. W XII wieku Nowogród był stolicą tzw. Republiki Nowogrodzkiej, czyli państwa powstałego w wyniku rozbicia dzielnicowego Rusi Kijowskiej. Mimo, iż w całej Europie panował wówczas feudalizm, to na północnych rubieżach kontynentu, które znajdowały się pod kontrolą władców nowogrodzkich rozwinęła się specyficzna forma „demokracji”. Na najważniejsze decyzje wpływ mieli mieszkańcy – podczas wieców kupcy i bojarzy (szlachta) wybierali elekcyjnego księcia. Państwo, które można uznać za protoplastę rosyjskiej demokracji, przetrwało do 1478 roku, gdy zostało włączone do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego.