Specjalny dokument w tej sprawie, podpisany przez prezydenta Donalda Trumpa, trafił do Ambasady Stanów Zjednoczonych w Warszawie w środę 10 października. Trump w swojej proklamacji określił generała Pułaskiego jako „polskiego imigranta i sławnego dowódcę wojskowego, który oddał życie sprawie wolności”. Nazwał go także „ojcem amerykańskiej kawalerii”. Przypomniał również o przegranej walce Polaka z rosyjskim zaborcą i o tym, jak ocalił życie Jerzemu Waszyngtonowi. Z okazji 11 października 2018 roku, który Trump jako prezydent uczynił dniem gen. Pułaskiego, prezydent wezwał wszystkich Amerykanów, by uczcili pamięć wszystkich, którzy umacniali naród amerykański.
Dziś składamy hołd polskiemu imigrantowi i sławnemu dowódcy wojskowemu, generałowi Kazimierzowi Pułaskiemu,który, dołączywszy do Amerykańskiej Wojny Rewolucyjnej, poświęcił życie sprawie wolności. W Armii Kontynentalnej służył ramię w ramię z naszymi przodkami walczącymi o niepodległość. Doświadczenie bitewne, zdolności taktyczne oraz utworzenie niezwykle skutecznego korpusu konnej piechoty zyskały mu miano „ojca amerykańskiej kawalerii”. Z okazji Dnia Pamięci Generała Pułaskiego wspominamy jego dziedzictwo, czerpiąc zarazem inspirację z bezprzykładnego oddania sprawie wolności, praworządności i suwerenności narodu.
Już w młodości hrabia Kazimierz Pułaski zasłynął niezwykłą odwagą, walcząc u boku ojca o wyzwolenie ojczystej Polski spod rosyjskiej władzy. Walka skończyła się przegraną, a Pułaski przemierzył Europę i trafił do Francji. Szczęśliwie dla Ameryki, poznał Benjamina Franklin, ten zaś namówił go do przyłączenia się do amerykańskiej walki o niepodległość. W szeregach Armii Kontynentalnej Pułaski szybko awansował na stanowisko generała brygady. Wykazywał się niespotykaną odwagą na polu walki i był przykładem dla innych. W bitwie pod Brandywine ocalił życie generałowi Jerzemu Waszyngtonowi. Legion kawalerii, złożony z Amerykanów,Niemców, Francuzów, Irlandczyków i Polaków,przekształcił w zabójczą siłę bojową.
W dniu 9 października 1779 r. odniósł poważne rany w bitwie pod Savannah. Dwa dni później zmarł. Generał Waszyngton napisał: „Jego waleczność i niesłychana gorliwość na innych polach zyskały mu wielkie uznanie”. Chociaż generał Pułaski nie zdążył zobaczyć Gwiaździstego Sztandaru powiewającego zwycięsko nad Yorktown, jego dziedzictwo, heroizm i poświęcenie zapisały się w naszej historii obok takich bohaterów jak markiz Lafayette i Bernardo de Gálvez,a on sam jest inspiracją dla kolejnych pokoleń Amerykanów. Dając największy dowód oddania sprawie wolności i niepodległości Ameryki, generał Pułaski stał się usposobieniem szczególnych więzi, jakie po dziś dzień łączą naród amerykański i polski. Zaiste, ponad dwieście lat po bohaterskiej śmierci generała, a sto lat po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Stany Zjednoczone i Polska nadal wykazują podobne oddanie dla sprawy wolności i umacniania łączących oba kraje dwustronnych relacji.
ZATEM JA, DONALD J. TRUMP, Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki, na mocy uprawnień nadanych mi przez Konstytucję i prawo Stanów Zjednoczonych, ogłaszam jedenasty października 2018 roku Dniem Pamięci Generała Pułaskiego. Wzywam wszystkich Amerykanów, by z tej okazji uczcili pamięć wszystkich tych, którzy przyczynili się do umocnienia naszego Narodu.
W DOWÓD CZEGO składam swój podpis dnia dziesiątego października Roku Pańskiego dwa tysiące osiemnastego, w dwieście czterdziestym trzecim roku niepodległości Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Proklamacja prezydenta USA Donalda Trumpa
Kim był Kazimierz Pułaski?
Kazimierz Michał Władysław Wiktor Pułaski herbu Ślepowron urodził się w marcu 1745 roku w Warszawie. Walczył o niepodległość Polski z rosyjskim zaborcą, a po klęsce konfederacji barskiej w 1772 roku emigrował z Polski i dotarł do powstających właśnie Stanów Zjednoczonych. Tam brał udział w kolejnej wojnie, tym razem o niepodległość USA. Za swoje zasługi na polu bitwy został mianowany generałem brygady kawalerii. Zmarł w wyniku ran 11 października 1779 roku podczas oblężenia Savannah.
Czytaj też:
Donald Trump znowu spotka się z Kim Dzong Unem. „Lubię go, on lubi mnie”