Uważano ich za potwory i zamykano w cyrkach. Dla tych ludzi wygląd był przekleństwem

Uważano ich za potwory i zamykano w cyrkach. Dla tych ludzi wygląd był przekleństwem

Dodano: 
Nie do końca dwie głowy
Nie do końca dwie głowy Źródło: Domena publiczna
Większość z nich była artystami cyrkowymi. Wszyscy żyli z cechami fizycznymi, które wyróżniały ich z tłumu. Niektórzy, mimo intelektu i błyskotliwości, traktowani byli jak potwory. Wysocy, niscy, bujnie owłosieni, z dodatkowymi kończynami – niezwykli ludzie i ich historie.

Szkielet
Claude-Ambroise Seurat urodził się pod koniec XVIII w. we francuskim Troyes. Jako dziecko podobno nie wyróżniał się wśród swoich rówieśników wyglądem, nie licząc zapadniętej nieco klatki piersiowej. Jego ciało zaczęło się zmieniać po 14 roku życia – mimo standardowego wzrostu ważył bardzo niewiele, co sprawiało, że wyglądał na ekstremalnie wychudzonego. Mierząc ok. 1,70 m ważył nieco ponad 35 kg, przez co przylgnął do niego pseudonim „żywego szkieletu”. Występował w różnych krajach Europy co najmniej do 1833 r., jego późniejsze losy nie są znane.

Bliźnięta syjamskie
Termin ten, oznaczający bliźnięta częściowo ze sobą zrośnięte, wziął się od urodzonych w Tajlandii (ówczesnym Syjamie) braci Changa i Enga Bunkerów. Mężczyźni byli zrośnięci mostkami i w XIX wieku nie mieli oni szans na operacyjne rozdzielenie. Początkowo występowali w różnych krajach pod auspicjami Brytyjczyka Roberta Huntera, który jednak cały przychód zagarniał dla siebie. Gdy Chang i Eng osiągnęli dorosłość, postanowili działać na własną rękę. Ostatecznie osiedlili się w USA, gdzie zaczęli uprawiać tytoń. Poślubili także siostry Adelajdę i Sarę Yates, i doczekali się łącznie 21 dzieci. Wybudowali dwa oddzielne domy i co 3 dni zmieniali miejsce swojego pobytu. Bracia Bunker zmarli tego samego dnia, 17 stycznia 1874 r.

Kapitan Costentenus
Choć pokrycie tatuażami całego ciała dziś nie robi już tak szczególnego wrażenia, to kiedyś był to sposób na rozpoczęcie wielkiej cyrkowej kariery. George Costentenus urodził się w 1833 r. na pograniczu grecko-albańskim i parał się piractwem. W czasie wyprawy w poszukiwaniu złota do dalekiej Birmy miał zostać złapany przez birmańskich żołnierzy, uwięziony i ukarany przez... tatuowanie. Gdy wrócił do Europy, zyskał zainteresowanie jako człowiek, który posiadał na swoim ciele już niemal 400 tatuaży. Rozpoczął karierę jako artysta cyrkowy i podobnie jak bracia Bunker wyemigrował w końcu do Stanów Zjednoczonych. W późniejszym okresie miewał duże problemy ze wzrokiem, co skłoniło go do powrotu do Europy, gdzie chciał przejść operację. Dokładna data jego śmierci nie jest znana.

Owłosiona
Ta historia jest wyjątkowo smutna: Julia Pastrana urodziła się w 1834 r. w Meksyku i cierpiała na hipertrichozę wiążącą się z nadmiernym owłosienie ciała. To prawdopodobnie przyczyniło się do tego, że trafiła do sierocińca. Występowała początkowo na pokazach w całym kraju, w końcu została odkupiona przez Theodore'a Lenta i prezentowała się widzom także w Europie. Miała znać kilka języków i być osobą bystrą, mimo to była znana przede wszystkim jako „Dama Pawian”. Została żoną Lenta, który nawet po jej śmierci nie chciał zrezygnować z „występów”. Pastrana zmarła wkrótce po urodzeniu synka, który również wyróżniał się bujnym owłosieniem, niemowlak także zmarł krótko po porodzie. Theodore Lent doprowadził do mumifikacji i wypchania ciał tej dwójki i prezentował je widzom przez kolejne lata. Pastrana, choć zmarłą w 1860 r., została ostatecznie pochowana dopiero w 2013 r.

Beznogi cud
Eli Bowen urodził się z wadą rozwojową dolnych kończyn – jego nogi nie wykształciły się tak, jak u innych ludzi i ze stawów biodrowych wyrastały od razu stopy mężczyzny. Bowen wyćwiczył za to swoje ręce i został akrobatą, występując przez wiele lat w licznych cyrkach. Na zdjęciu Eli wraz z żoną i czwórką synów. Mężczyzna zmarł w wieku 80 lat, w 1924 r.

„Człowiek Słoń”
Każdy, kto widział poruszający film Davida Lyncha „Człowiek Słoń”, bez problemu rozpozna tę postać. Joseph Merrick urodził się w Anglii w 1862 r. W wyniku postępującej deformacji ciała został usunięty z domu przez swoją macochę i musiał sam zarobić na swoje utrzymanie, co w przypadku jego schorzenia było ciężkie. Występował w cyrku, w końcu jednak został okradziony i porzucony przez swojego opiekuna. Wielokrotnie traktowano go nie jak człowieka, lecz jak monstrum, a Joseph niespecjalnie mógł się przed tym bronić – miał ograniczone zdolności ruchowe, z czasem także komunikacyjne. Bezpieczną przystań znalazł pod opieką lekarza sir Fredericka Trevesa, który zapewnił mu stałą opiekę szpitalną. Merrick był inteligentny i wrażliwy, niestety nie dane mu było pożyć długo i zmarł mając niespełna 28 lat.

Kobieta z brodą
Urodzona w 1865 r. w USA Annie Jones chorowała na hirsutyzm (występowanie u kobiet owłosienia typu męskiego), co już od dzieciństwa zwracało na nią szczególną uwagę. Jej rodzice zarabiali 150 dolarów tygodniowo za „wypożyczenia” na występy cyrkowe. Annie stała się także twarzą licznych kartek pocztowych. Była dwukrotnie zamężna, zmarła w wieku 37 lat na gruźlicę.

Lew
Stefan Bibrowski urodził się w 1890 r. i charakteryzował się nad wyraz bujnym owłosieniem ciała. Został kupiony od swoich rodziców i występował w cyrku jako „człowiek z twarzą lwa” – faktycznie jego długie blond włosy mogły przywodzić na myśl takie porównanie. Podróżował po całym świecie, był poliglotą. Zmarł młodo, bo w wieku 42 lat we Włoszech.

Drobna kobieta
Lucía Zárate cierpiała na rzadkei schorzenie które sprawiło, że przez całe życie utrzymywała wagę ciała identyczną jak w momencie urodzenia. Ważyła nieco ponad 2 kg i miała 51 cm wzrostu, mimo to nie miała żadnych problemów zdrowotnych z tym związanych. Występowała jako artystka cyrkowa, a zmarła w skutek katastrofy kolejowej. Pociąg, którym podróżowała wraz z trupą, uległ wypadkowi w górach, a Lucia zmarła na skutek wyziębienia. Był rok 1890, miała 26 lat.

Wielki Lentini
Francesco A. Lentini, Amerykanin włoskiego pochodzenia, to przypadek odrobinę podobny do Annie Jones. Lentini miał trzy nogi, cztery stopy i dwa penisy, urodził się bowiem z tzw. pasożytniczym bliźniakiem wrośniętym w ciało. Jak na osobę o tak nietypowej budowie radził sobie całkiem nieźle, grywał nawet w piłkę nożną. Przez ponad 40 lat występował w najpopularniejszych amerykańskich cyrkach, doczekał się także czwórki zdrowych dzieci. Zmarł w 1966 r. Jego zdjęcie znalazło się na okładce jednego z albumów grupy Alice in Chains.

Cztery nogi
Josephine Myrtle Corbin urodziła się w zasadzie jako zdrowe, silne dziecko, ale wyróżniła się jedną rzeczą – posiadała drugą, „wewnętrzną” parę nóg, którymi mogła poruszać, choć nie mogła na nich stać, gdyż te nie utrzymałyby ciężaru jej ciała. Występowała jako artystka cyrkowa i doczekała się koniec końców czterech córek i syna. Po jej śmierci w 1928 r. przez pewien czas członkowie rodziny musieli pilnować jej grobu nim nie został dokładnie obudowany, istniała bowiem obawa, że ktoś będzie próbował wykraść jej ciało.

Pół ciała
John Eckhardt junior, znany lepiej jako Johnny Eck był prawdziwym człowiekiem-orkiestrą: aktorem, performerem, artystą, iluzjonistą... a urodził się niemal bez nóg, nie licząc niewielkich, zdeformowanych fragmentów. Miał całkiem zdrowego brata bliźniaka Roberta, z którym rozpoczął karierę cyrkową i jako uczestnik pokazów iluzjonistycznych. Dzięki podobieństwu z bratem mogli oni z powodzeniem odgrywać znany trik z przepoławianiem człowieka przy użyciu piły. Eck wystąpił także w kilku filmach, m.in. o przygodach Tarzana i w „Dziwolągach” Browninga. Zmarł w wieku 79 lat, jego brat przeżył go o cztery lata. Na zdjęciu Eck i Angelo Rossitto.

Nie do końca dwie głowy
Pasqual Piñón był z pochodzenia Meksykaninem, pracował w stanie Teksas jako robotnik kolejowy. Na głowie miał rodzaj wielkiej cysty lub guza, czym zwrócił na siebie uwagę jednego z organizatorów występów cyrkowych. Guz ucharakteryzowano jako drugą głowę mężczyzny – z niewielką twarzą. Po kilku latach występów w końcu guz został usunięty, a „dwugłowy Meksykanin” powrócił do Teksasu, gdzie zmarł w 1929 r.

Autorem artykułu „Niezwykli. Ludzie, którzy wyróżnili się wyglądem” jest Paweł Czechowski. Tekst ukazał się w serwisie Histmag.org. Materiał został opublikowany na licencji Creative Commons

Źródło: Histmag.org