Po włamaniu się do rezydencji mordercy spotykają w salonie pierwszą ze swych przyszłych ofiar – Wojciecha Frykowskiego, 32-letniego emigranta z Polski. Atkins związała mu ręce i poszła szukać pozostałych domowników. W sypialni znalazła Abigail Folger, 25-letnią dziedziczkę kawowego imperium i partnerkę Frykowskiego. Idąc dalej, w kolejnej sypialni natknęła się na Sharon Tate (26 lat) oraz Jay’a Sebringa (35 lat). Jeszcze niedawno byli parą, jednak Tate wybrała Polańskiego i porzuciła stylistę fryzur. Sharon była w ósmym miesiącu ciąży. „Sadie” po kolei sprowadziła wszystkich do salonu, gdzie czekał na nich Watson. Ten związał ofiary razem, okręcając im linę wokół rąk i szyj. Wcześniej przerzucił ją przez belkę stropową – próby uwolnienia się groziły więc uduszeniem.
Sebring widząc nieludzkie traktowanie ciężarnej Tate wstał by się do niej zbliżyć, jednak „Tex” strzelił do niego dwa razy, a gdy ten upadł na podłogę zaczął go dźgać nożem. Krótko po tym Frykowski zdołał oswobodzić ręce i rzucił się na Atkins. Ta jednak zdołała się obronić zadając mu kilka ciosów nożem. Ranny wybiegł z domu, gdzie dopadł go Watson, który nie tylko oddał do niego dwa strzały, ale też okładał go rewolwerem rozbijając mu czaszkę. Tymczasem w salonie Folger zdołała zdjąć pętle z szyi i podjąć próbę ucieczki. Podobnie jak w przypadku Polaka, Folger zdążyła jedynie wybiec na trawnik, gdzie dopadła ją uzbrojona w nóż Krenwinkel zadając jej dwadzieścia osiem ciosów. Niespodziewanie para morderców zauważyła podnoszącego się Frykowskiego. Nie zwlekając rzucili się na niego zadając kolejne rany – podczas sekcji koroner naliczył u niego pięćdziesiąt jeden ran kłutych, trzynaście urazów czaszki i dwie rany postrzałowe.
Galeria:
Aktorka i modelka Sharon Tate
Ostatnia przy życiu pozostawała Tate, która błagała pilnującą ją Atkins o życie dla swego dziecka. „Sadie” pozostała niewzruszona i ugodziła zrozpaczoną Sharon nożem w brzuch. Później dołączył do niej Watson i wspólnie zadali żonie Polańskiego szesnaście ran kłutych. Następnie Atkins wzięła ręcznik, zanurzyła go we krwi Sharon i napisała na drzwiach frontowych słowo „Świnia”. Po wykonaniu zadania cała czwórka morderców wróciła na ranczo.
Dalsze losy
Od momentu, gdy gosposia Polańskich, pani Chapman, odkryła zwłoki rankiem 9 sierpnia, media oszalały prześcigając się w doniesieniach o zbrodni „upiększając” swe artykuły i relacje krwawymi i często nieprawdziwymi szczegółami. Jednak nie był to koniec dramatu. Kolejnego dnia mordercza czwórka wzmocniona obecnością Stevena „Clema” Grogana, Leslie „Lulu” Van Houten i samego Mansona wyruszyła na poszukiwania kolejnych ofiar.
Nie są znane konkretne powody dlaczego Charles wybrał dom przy Waverly Drive 3301 w Los Feliz. Wiadomo jedynie, że wcześniej pomieszkiwał w okolicy. Lokatorami byli tam 44-letni właściciel sieci sklepów, Len LaBianca, i jego 38-letnia żona, Rosemary. Manson związał małżeństwo, po czym wrócił do samochodu i nakazał Watsonowi, Krenwinkel i Van Houten ich zabić. Cała trójka zabrała noże. Lenowi zadali dwadzieścia sześć ciosów, wycieli na brzuchu słowo „Wojna” i wbili widelec do steków w szyję. Rosemary zadali czterdzieści jeden ran kłutych. Przed opuszczeniem domu namazali krwią swych ofiar słowa: „Śmierć świniom”, „Powstanie” i „Helter Skelter”.
Sprawców mordów schwytano dopiero pod koniec 1969 roku. Susan Atkins osadzona w zakładzie karnym za inne przestępstwo zwierzyła się jednej ze współosadzonych ze swojego udziału w wydarzeniach na 10050 Cielo Drive. Ta doniosła o wszystkim śledczym. Motywy kierujące Rodziną do dziś są niejasne. Vincent Bugliosi, jeden z prokuratorów oskarżających Mansona i członków jego sekty, jako motor ich działania podawał „Helter Skelter”, a więc chęć wywołania ogólnoświatowej wojny ras. Chociaż dzisiaj poddawany jest on w wątpliwość, to kalifornijski sąd przyjął takie uzasadnienie okrutnych morderstw.
Proces członków Rodziny zakończył się wyrokami dożywotniego więzienia w styczniu 1971 roku – w Kalifornii nie było kary śmierci. W jego trakcie wyszły na jaw inne zbrodnie grupy, między innymi okrutne morderstwo Gary’ego Hinmana. Sam Manson zmarł z powodu nagłego zatrzymania krążenia po czterdziestu sześciu latach w więzieniu, 19 listopada 2017 roku.
Bibliografia:
- Bugliosi Vincent, Curt Gentry, Helter Skelter. Prawdziwa historia morderstw, które wstrząsnęły Hollywood, Zysk i S-ka, Poznań 2019.
- O’Neil Tom, Piepenbring Dan, Manson. CIA, narkotyki, mroczne tajemnice Hollywood, Wydawnictwo Muza, Warszawa 2019.
- Werner Paul, Polański. Biografia, Wydawnictwo Rebis, Poznań 2014.
Artykuł zatytułowany Charles Manson – seryjny morderca, który sam nigdy nie zabił napisał Jerzy Klimczak. Materiał został opublikowany na licencji CC BY-SA 3.0.