Po upadku komunizmu z inicjatywą w sprawie powrotu nauczania religii do szkół wystąpiła 2 maja 1990 roku 240. Konferencja Episkopatu Polski, co potwierdził także list pasterski z 16 czerwca. Premier Tadeusz Mazowiecki dążył do jak najszybszego spełnienia postulatu Kościoła. 27 czerwca Komisja Wspólna Rządu i Episkopatu osiągnęła porozumienie.
3 sierpnia 1990 roku minister edukacji Henryk Samsonowicz wydał instrukcję dotyczącą powrotu religii do szkół. Przewidywała, że katechizacja może odbywać się w szkołach podstawowych i średnich, w wymiarze dwóch lekcji tygodniowo. Warunkiem było wyrażenie takiej woli przez rodziców lub - w przypadku szkół ponadpodstawowych - rodziców bądź samych uczniów. 24 sierpnia minister wydał analogiczną instrukcję dotyczącą nauczania religii innych wyznań.
Wraz z rozpoczęciem nowego roku szkolnego - we wrześniu 1990 r. - 95,8% uczniów zadeklarowało chęć uczestniczenia w lekcjach religii katolickiej. Ogromna część społeczeństwa była za powrotem religii do szkół, nawet jeżeli część zgadzała się na to pod presją.
Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego
Środowiska antyklerykalne jednak gwałtownie zaprotestowały, zaś Rzecznik Praw Obywatelskich Ewa Łętowska 17 sierpnia zaskarżyła instrukcję do Trybunału Konstytucyjnego. Uważała ona, że instrukcja stoi w sprzeczności z ustawą o rozwoju systemy oświaty i wychowania z 1961 r. W istocie jednak spór toczył się o to, czy nauka religii w szkołach publicznych naruszała zasadę wolności sumienia i wyznania.
30 stycznia 1991 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że instrukcja nie jest sprzeczna z ustawą, ponieważ rozumienie świeckości i neutralności państwa w Rzeczypospolitej Polskiej różni się od tego z okresu PRL.
Autorem tekstu Powrót religii do szkółjest M. G.-K.. Materiał został opublikowany na licencji CC BY-SA 3.0.
Czytaj też:
Bękarty Kazimierza Wielkiego. Władca sam przekazał informacje na temat swoich nieślubnych dzieci