Stał się głosem pokolenia Kolumbów. Rocznica śmierci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego

Stał się głosem pokolenia Kolumbów. Rocznica śmierci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego

Dodano: 
Krzysztof Kamil Baczyński
Krzysztof Kamil Baczyński Źródło: Wikimedia Commons / domena publiczna
4 sierpnia 1944 roku, w czwartym dniu powstania warszawskiego zginął Krzysztof Kamil Baczyński. Był żołnierzem, ale i poetą czasu wojny, przedstawicielem pokolenia Kolumbów. Zginął jako żołnierz batalionu „Parasol” Armii Krajowej.

W momencie wybuchu Powstania Krzysztof Kamil Baczyński otrzymał rozkaz stawienia się na ulicy Focha. Na wyznaczone miejsce nie zdołał jednak dotrzeć i 1 sierpnia przyłączył się do oddziału złożonego z ochotników, którym dowodził dowódca reduty "Ratusz-Pałac Blanka" ppor. Lesław Kossowski "Leszek".

W czwartym dniu powstania na placu Teatralnym Baczyński pełnił straż w pałacu Blanka. Około godz. 16.00 został postrzelony w głowę przez niemieckiego strzelca ulokowanego prawdopodobnie w gmachu Teatru Wielkiego. Wraz z innymi poległymi został pochowany na dziedzińcu. Na grobie umieszczono prosty krzyż. Podczas pogrzebu odśpiewano hymn państwowy.

W 1947 r. komitet ekshumacyjny pododcinka "Gozdawa" przystąpił do identyfikacji ciał poległych. Podczas prac matka Baczyńskiego rozpoznała łańcuszek na szyi syna. Ciało Baczyńskiego zostało przewiezione do kościoła oo. Kapucynów przy ul. Miodowej. Tam odbyło się nabożeństwo, a następnie trumny poległych powstańców przewieziono na Cmentarz Wojskowy na Powązkach.

Kamil Krzysztof Baczyński. Życie i twórczość

Kamil Krzysztof Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 r. w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Ojcem był Stanisław Baczyński, były żołnierz Legionów Polskich, pisarz, działacz socjalistyczny, matką — nauczycielka Stefania Zieleńczyk, pochodząca z zasymilowanej rodziny żydowskiej.

W okresie okupacji Baczyński był żołnierzem batalionu "Parasol" Armii Krajowej. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty "Agricola", gdzie otrzymał stopień starszego strzelca podchorążego rezerwy piechoty. Uczestniczył w wielu akcjach dywersyjnych.

Na lata okupacji niemieckiej przypada również jego twórczość pisarska (publikował m.in. pod pseudonimem Jan Bugaj). Ogłosił tomiki: Zamknięty echem, Dwie miłości, Wiersze wybrane, Arkusz poetycki nr 1, Śpiew z pożogi. Wiersze Baczyńskiego pojawiały się w prasie konspiracyjnej i były recytowane w powstańczym radiu. Kierował działem poświęconym poezji w miesięczniku społeczno-literackim Droga. Baczyński pisał dużo i w sposób bardzo dojrzały. Szybko stał się uznanym wyrazicielem myśli swego pokolenia.

Krzysztof Kamil Baczyński – Elegia o... [chłopcu polskim]

Oddzielili cie, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.
Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pekło?
20. III. 1944 r.

Artykuł Poległ Krzysztof Kamil Baczyński napisał WL. Tekst został opublikowany na licencji CC BY-SA 3.0.

Czytaj też:
Powstanie Warszawskie. Bohaterstwo walczących i 12 ton ludzkich popiołów. Przejmujące zdjęcia i liczby

Źródło: Muzeum Historii Polski