Ucieczka Edka Galińskiego i Mali Zimetbaum z Auschwitz, która miała miejsce 70 lat temu, przeszła w obozie do legendy. Para zbiegła 24 czerwca 1944 roku. Po kilkunastu dniach zostali jednak ujęci, ponownie osadzeni w obozie i po okrutnym śledztwie zgładzeni.
Do całego zdarzenia doszło wczesnym popołudniem 24 czerwca 1944 roku. Gawliński przebrany za SS-mana eskortował więźnia z umywalką – Malę. Wartownik otworzył obozową bramę. Kilka godzin później rozbrzmiały syreny oznajmujące ucieczkę więźniów z obozu.
W obozie męskim brakowało Edka Galińskiego – więźnia numer 531. W Auschwitz przebywał od czterech lat. Dzięki pomocy zaprzyjaźnionych więźniów i szczęściu, otrzymał przydział w obozowym warsztacie ślusarskim. Malę poznał, gdy razem z innymi monterami udał się do obozu kobiecego, aby dokonać napraw. Wtedy rozgorzało między nimi głębokie uczucie.
Mala Zimetbaum była żydówką urodzoną w Polsce. Została aresztowana 11 września 1942 roku podczas łapanki żydów na głównym dworcu kolejowym w Antwerpii. Po przyjeździe do obozu, zakwalifikowano ją jako zdolną do pracy i nadano numer obozowy 19880.
W dzień ucieczki Mala założyła przygotowane wcześniej ubranie, a Edek mundur SS i kaburę z pistoletem zawierającym dwa naboje. Rzeczy te otrzymał od esesmana Lubuscha – swojego przełożonego w obozowym warsztacie ślusarskim. Kiedy przekroczyli linię posterunków wartowniczych, pokazując sfabrykowaną przepustkę żołnierzowi SS, postanowili zatrzymać się u siostry Edka w Zakopanem. Jednakże zmienili decyzję – chcieli schronić się u rodziny Mali na Słowacji. Zmiana planu spowodowała klęskę ucieczki. Natknął się na nich niemiecki patrol graniczny. Rozpoznano w nich uciekinierów i odesłano z powrotem do obozu. Oboje po długim śledztwie i torturach zostali zgładzeni.
– Miłość Edka Gawlińskiego i Mali Zimetbaum stała się legendą obozową w Auschwitz. Symbolem zwycięstwa dobra nad złem – tego, co ludzkie, nad tym, co zwierzęce. Oni przynieśli nam nadzieję – mówił więzień obozu Rene Raindorf z Brukseli.
Muzeum Auschwitz-Birkenau; jł
W obozie męskim brakowało Edka Galińskiego – więźnia numer 531. W Auschwitz przebywał od czterech lat. Dzięki pomocy zaprzyjaźnionych więźniów i szczęściu, otrzymał przydział w obozowym warsztacie ślusarskim. Malę poznał, gdy razem z innymi monterami udał się do obozu kobiecego, aby dokonać napraw. Wtedy rozgorzało między nimi głębokie uczucie.
Mala Zimetbaum była żydówką urodzoną w Polsce. Została aresztowana 11 września 1942 roku podczas łapanki żydów na głównym dworcu kolejowym w Antwerpii. Po przyjeździe do obozu, zakwalifikowano ją jako zdolną do pracy i nadano numer obozowy 19880.
W dzień ucieczki Mala założyła przygotowane wcześniej ubranie, a Edek mundur SS i kaburę z pistoletem zawierającym dwa naboje. Rzeczy te otrzymał od esesmana Lubuscha – swojego przełożonego w obozowym warsztacie ślusarskim. Kiedy przekroczyli linię posterunków wartowniczych, pokazując sfabrykowaną przepustkę żołnierzowi SS, postanowili zatrzymać się u siostry Edka w Zakopanem. Jednakże zmienili decyzję – chcieli schronić się u rodziny Mali na Słowacji. Zmiana planu spowodowała klęskę ucieczki. Natknął się na nich niemiecki patrol graniczny. Rozpoznano w nich uciekinierów i odesłano z powrotem do obozu. Oboje po długim śledztwie i torturach zostali zgładzeni.
– Miłość Edka Gawlińskiego i Mali Zimetbaum stała się legendą obozową w Auschwitz. Symbolem zwycięstwa dobra nad złem – tego, co ludzkie, nad tym, co zwierzęce. Oni przynieśli nam nadzieję – mówił więzień obozu Rene Raindorf z Brukseli.
Muzeum Auschwitz-Birkenau; jł