16 lipca 1975 roku były pilot Ludowego Wojska Polskiego, Dionizy Bielański został zestrzelony podczas próby ucieczki z Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dionizy Bielański w tamtym czasie był instruktorem lotnictwa, ponieważ zakończył służbę w armii. W momencie gdy podjął się próby opuszczenia PRL, miał 36 lat. Wystartował z Gawłówka, niedaleko Bochni. Gdy znalazł się nad terenem Czechosłowacji uciekiniera dostrzegły służby z Żyliny.
W jego stronę wysłano aż cztery samoloty wojskowe. Bielański nie reagował na ostrzegawcze strzały ze strony czechosłowackich myśliwców ani na wezwania o podporządkowanie się.
Ówczesne prawo zabraniało atakować cywilnego samolotu, jednakże służby czechosłowackie skontaktowały się z władzami PRL. Ostatecznie rozkaz zestrzelenia samolotu z za sterami miał pochodzić ze strony polskich władz, a konkretnie ministra obrony narodowej: Wojciecha Jaruzelskiego.
Bielański został zestrzelony około 8 kilometrów od austriackiej granicy, niedaleko miejscowości Kuty.
Generał Jaruzelski był podejrzanym w sprawie Bielańskiego:
"… w dniu 16 lipca 1975 r. w Warszawie, pełniąc funkcję Ministra Obrony Narodowej, działając w zamiarze zestrzelenia przez samoloty wojskowe sił obrony przeciwlotniczej Czechosłowacji polskiego samolotu cywilnego AN-2 pilotowanego przez Dionizego B., nakłaniał do tego, za pośrednictwem oficera dyżurnego Centralnego Stanowiska Dowodzenia Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, dowodzących na Centralnym Stanowisku Dowodzenia 7 Armii Obrony Przeciwlotniczej Czechosłowacji, przewidując taką możliwość i godząc się na to, iż pilot samolotu AN-2 w wyniku zestrzelenia samolotu poniesie śmierć, w konsekwencji czego dowódca Obrony Przeciwlotniczej Kraju Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej generał major Josef Marusak wydał sprzeczny z wytycznymi do walki z naruszycielami przestrzeni powietrznej kraju, obowiązującymi od dnia 16 stycznia 1972 r., sygn. 0041620/OS-1971 rozkaz zestrzelenia polskiego samolotu, wskutek czego samolot uległ zniszczeniu po upadku na ziemię w pobliżu miejscowości Kuty, a pilot Dionizy B. poniósł śmierć, co stanowiło przekroczenie uprawnień służbowych na szkodę Dionizego B. oraz naruszenie praw człowieka wobec jednostki, tj. o przestępstwo z art. 18 paragraf 2 kk. w zw. z art. 148 paragraf 1 kk. w zb. z art. 173 paragraf 3 kk. w zb. z art. 231 paragraf 1 kk. w zw. z art. 11 paragraf 2 kk. w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu".
W trakcie śledztwa zbierano materiały od organów ścigania ze Słowacji i Czech, przesłuchano członków komisji powypadkowych – państwowej jak i w przedsiębiorstwie, w którym Bielański był zatrudniony.
Prokurator prowadzący śledztwo powiedział o efektach swojej pracy - W sposób bezsporny że wydany przez odpowiednie władze wojskowe Czechosłowacji rozkaz do zestrzelenia samolotu został wydany na polecenie ówczesnego Ministra Obrony Narodowej. Czyli nieżyjącego już Wojciecha Jaruzelskiego.
IPN
KŚ
W jego stronę wysłano aż cztery samoloty wojskowe. Bielański nie reagował na ostrzegawcze strzały ze strony czechosłowackich myśliwców ani na wezwania o podporządkowanie się.
Ówczesne prawo zabraniało atakować cywilnego samolotu, jednakże służby czechosłowackie skontaktowały się z władzami PRL. Ostatecznie rozkaz zestrzelenia samolotu z za sterami miał pochodzić ze strony polskich władz, a konkretnie ministra obrony narodowej: Wojciecha Jaruzelskiego.
Bielański został zestrzelony około 8 kilometrów od austriackiej granicy, niedaleko miejscowości Kuty.
Generał Jaruzelski był podejrzanym w sprawie Bielańskiego:
"… w dniu 16 lipca 1975 r. w Warszawie, pełniąc funkcję Ministra Obrony Narodowej, działając w zamiarze zestrzelenia przez samoloty wojskowe sił obrony przeciwlotniczej Czechosłowacji polskiego samolotu cywilnego AN-2 pilotowanego przez Dionizego B., nakłaniał do tego, za pośrednictwem oficera dyżurnego Centralnego Stanowiska Dowodzenia Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, dowodzących na Centralnym Stanowisku Dowodzenia 7 Armii Obrony Przeciwlotniczej Czechosłowacji, przewidując taką możliwość i godząc się na to, iż pilot samolotu AN-2 w wyniku zestrzelenia samolotu poniesie śmierć, w konsekwencji czego dowódca Obrony Przeciwlotniczej Kraju Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej generał major Josef Marusak wydał sprzeczny z wytycznymi do walki z naruszycielami przestrzeni powietrznej kraju, obowiązującymi od dnia 16 stycznia 1972 r., sygn. 0041620/OS-1971 rozkaz zestrzelenia polskiego samolotu, wskutek czego samolot uległ zniszczeniu po upadku na ziemię w pobliżu miejscowości Kuty, a pilot Dionizy B. poniósł śmierć, co stanowiło przekroczenie uprawnień służbowych na szkodę Dionizego B. oraz naruszenie praw człowieka wobec jednostki, tj. o przestępstwo z art. 18 paragraf 2 kk. w zw. z art. 148 paragraf 1 kk. w zb. z art. 173 paragraf 3 kk. w zb. z art. 231 paragraf 1 kk. w zw. z art. 11 paragraf 2 kk. w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu".
W trakcie śledztwa zbierano materiały od organów ścigania ze Słowacji i Czech, przesłuchano członków komisji powypadkowych – państwowej jak i w przedsiębiorstwie, w którym Bielański był zatrudniony.
Prokurator prowadzący śledztwo powiedział o efektach swojej pracy - W sposób bezsporny że wydany przez odpowiednie władze wojskowe Czechosłowacji rozkaz do zestrzelenia samolotu został wydany na polecenie ówczesnego Ministra Obrony Narodowej. Czyli nieżyjącego już Wojciecha Jaruzelskiego.
IPN
KŚ