– Przypominamy dziś mękę i chwałę, śmierć, cierpienie i wielkość ofiar katyńskiego ludobójstwa. Tych, którzy wierni Rzeczpospolitej i jej prawom, wierni jej tradycji i wartościom padli od kuli wymierzonej w potylicę, padli do dołów śmierci. 13 kwietnia jest datą symboliczną. 13 kwietnia ani nie mówi o początku tej zbrodni, ani nie mówi o ostatnich ofiarach. Początek tej zbrodni to 17 września 1939 roku – mówił Antoni Macierewicz. Dodał, że zbrodnię planowali i realizowali wspólnie okupanci. - Wspólnie zaplanowano i wspólnie realizowano plan wyniszczenia narodu polskiego. Zbrodnia katyńska była częścią tego straszliwego planu – wyjaśnił.
Polska przypomina Katyń, by podobna zbrodnia więcej się nie powtórzyła
Szef resortu obrony wskazał, że „państwo polskie wzięło odpowiedzialność za to, by dramat Katynia został ujawniony i przypomniany, po to, by nigdy więcej ludobójstwo, próba zniszczenia jakiegokolwiek narodu, próba wytrzebienia narodu polskiego nie powtórzyło się i nie mogło mieć miejsca”.
Zbrodnia katyńska
2 marca 1940 roku Ławrientij Beria, ówczesny szef NKWD, przedstawił Józefowi Stalinowi tajną notatkę, w której wskazywał, że polscy jeńcy wojenni i więźniowie" stanowią zdeklarowanych i nie rokujących nadziei poprawy wrogów władzy sowieckiej". Beria stwierdził również, że według NKWD należy rozstrzelać 14,7 tys. jeńców i 11 tys. więźniów polskich, bez wzywania skazanych i bez przedstawiania im zarzutów. Uchwała w sprawie dokonania masowego mordu została podpisana 5 marca 1940 r. przez Stalina, Woroszyłowa (marszałka Związku Radzieckiego), Mikojana (polityka radzieckiego) i Mołotowa (ministra spraw zagranicznych ZSRR). Notatka zawiera także dopiski sekretarza, który ją sporządzał. W dopiskach zapisano Kalinin (radziecki polityk) - "za", oraz Kaganowicz - "za" (komisarza ludowego).
"W obozach dla jeńców wojennych NKWD ZSRR i w więzieniach zachodnich obwodów Ukrainy i Białorusi w chwili obecnej znajduje się duża liczba byłych oficerów armii polskiej, byłych pracowników policji polskiej i organów wywiadu, członków nacjonalistycznych, kontrrewolucyjnych partii, członków ujawnionych kontrrewolucyjnych organizacji powstańczych, uciekinierów i in. Wszyscy są zatwardziałymi wrogami władzy sowieckiej, pełnymi nienawiści do ustroju sowieckiego" - napisano w uchwale.
Na mocy decyzji Józefa Stalina i jego sowieckiego politbiura z 5 marca 1940 r. poza jeńcami obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku, wymordowano około 7,3 tys. Polaków przebywających w różnych więzieniach na terenach włączonych do Związku Sowieckiego: na Ukrainie rozstrzelano 3435 osób, a na Białorusi około 3,8 tys. (pochowanych prawdopodobnie w Kuropatach pod Mińskiem). Większość z nich stanowili aresztowani działacze konspiracyjnych organizacji, oficerowie niezmobilizowani we wrześniu 1939 r., urzędnicy państwowi i samorządowi oraz "element społecznie niebezpieczny" z punktu widzenia zbrodniczych władz sowieckich.
Mon.gov.pl, Wprost.pl