Decyzja Zygmunta III wywołała skandal. „Kazirod, wszetecznik”. Druga żona króla zapłaciła najwyższą cenę za dewocję

Kiedy król Polski Zygmunt III Waza postanowił poślubić młodszą siostrę swojej pierwszej żony Anny, Konstancję Habsburżankę, jego decyzja nie spotkała się z aprobatą wśród przedstawicieli szlachty. Nie chcieli oni wzrostu wpływów Habsburgów na ziemiach polskich, a także oskarżali monarchę o kazirodztwo.

Królowa Konstancja okazała się jednak oddaną żoną i troskliwą matką, a nawet opiekuńczą macochą wobec swojego pasierba Władysława. Jednocześnie jednak cechowały ją chorobliwa wręcz pobożność i całkowity brak tolerancji dla innowierców. Ironią losu to właśnie religijne praktyki stały się przyczyną jej przedwczesnej śmierci – władczyni doznała udaru w czasie procesji Bożego Ciała.

Kazirodcze małżeństwo Zygmunta III Wazy i Konstancji Habsburżanki

Konstancja Habsburżanka przyszła na świat 24 grudnia 1588 r. w Grazu jako córka arcyksięcia austriackiego Karola II Styryjskiego i Marii Anny Bawarskiej. Miała czternaścioro rodzeństwa, między innymi cesarza Ferdynanda II, biskupa Pasawy i Strasburga Leopolda V, biskupa wrocławskiego Karola, Annę, pierwszą żonę króla Polski Zygmunta III, Małgorzatę, żonę króla Hiszpanii i Portugalii Filipa III oraz Marię Magdalenę, żonę księcia Toskanii Kosmy II Medyceusza.

Wcześnie straciła ojca, który zmarł 10 lipca 1590 r. w Grazu, więc pieczę nad jej wychowaniem sprawowała przede wszystkim matka.

Kiedy 10 lutego 1598 r. starsza siostra Konstancji, Anna Habsburżanka, zmarła przy porodzie, jej mąż Zygmunt III Waza długo nosił żałobę i dopiero w 1603 r. zaczął snuć plany kolejnego małżeństwa. Wśród kandydatek na drugą żonę monarchy znajdowały się między innymi księżniczka bawarska Magdalena Wittelsbach, córki księcia Tyrolu Ferdynanda II, Maria i Anna, czy córka cara Rosji Borysa Godunowa Ksenia. Ostatecznie jednak postanowił ożenić się z Konstancją, młodszą o 15 lat siostrą królowej Anny.

Małżeństwo z siostrą żony było w owym czasie uznawane za kazirodztwo i wymagało papieskiej dyspensy, więc plany monarchy wywołały niemałe poruszenie wśród przedstawicieli szlachty. Poza tym senatorowie i urzędnicy podchodzili z niechęcią do dynastii Habsburgów, którą oskarżali o wykorzystywanie małżeństw dynastycznych do przejmowania władzy w kolejnych państwach.