Kiedy król Polski Zygmunt III Waza postanowił poślubić młodszą siostrę swojej pierwszej żony Anny, Konstancję Habsburżankę, jego decyzja nie spotkała się z aprobatą wśród przedstawicieli szlachty. Nie chcieli oni wzrostu wpływów Habsburgów na ziemiach polskich, a także oskarżali monarchę o kazirodztwo.
Królowa Konstancja okazała się jednak oddaną żoną i troskliwą matką, a nawet opiekuńczą macochą wobec swojego pasierba Władysława. Jednocześnie jednak cechowały ją chorobliwa wręcz pobożność i całkowity brak tolerancji dla innowierców. Ironią losu to właśnie religijne praktyki stały się przyczyną jej przedwczesnej śmierci – władczyni doznała udaru w czasie procesji Bożego Ciała.
Kazirodcze małżeństwo Zygmunta III Wazy i Konstancji Habsburżanki
Konstancja Habsburżanka przyszła na świat 24 grudnia 1588 r. w Grazu jako córka arcyksięcia austriackiego Karola II Styryjskiego i Marii Anny Bawarskiej. Miała czternaścioro rodzeństwa, między innymi cesarza Ferdynanda II, biskupa Pasawy i Strasburga Leopolda V, biskupa wrocławskiego Karola, Annę, pierwszą żonę króla Polski Zygmunta III, Małgorzatę, żonę króla Hiszpanii i Portugalii Filipa III oraz Marię Magdalenę, żonę księcia Toskanii Kosmy II Medyceusza.
Wcześnie straciła ojca, który zmarł 10 lipca 1590 r. w Grazu, więc pieczę nad jej wychowaniem sprawowała przede wszystkim matka.
Kiedy 10 lutego 1598 r. starsza siostra Konstancji, Anna Habsburżanka, zmarła przy porodzie, jej mąż Zygmunt III Waza długo nosił żałobę i dopiero w 1603 r. zaczął snuć plany kolejnego małżeństwa. Wśród kandydatek na drugą żonę monarchy znajdowały się między innymi księżniczka bawarska Magdalena Wittelsbach, córki księcia Tyrolu Ferdynanda II, Maria i Anna, czy córka cara Rosji Borysa Godunowa Ksenia. Ostatecznie jednak postanowił ożenić się z Konstancją, młodszą o 15 lat siostrą królowej Anny.
Małżeństwo z siostrą żony było w owym czasie uznawane za kazirodztwo i wymagało papieskiej dyspensy, więc plany monarchy wywołały niemałe poruszenie wśród przedstawicieli szlachty. Poza tym senatorowie i urzędnicy podchodzili z niechęcią do dynastii Habsburgów, którą oskarżali o wykorzystywanie małżeństw dynastycznych do przejmowania władzy w kolejnych państwach.