Był rok 762, kiedy Abu Dżafar al-Mansur, uznawany dziś za rzeczywistego założyciela dynastii Abbasydów, rozpoczął budowę nowej stolicy państwa. Nazwał ją Madīnat as-Salām, czyli Miasto Pokoju. Kalif przy doborze miejsca na lokację stolicy zwrócił uwagę na korzystne położenie dla celów wojskowych i handlowych, które determinowała bliskość dwóch rzek – Tygrysu i Eufratu. Przed podjęciem ostatecznej decyzji dopytał jeszcze zamieszkujących w okolicy chrześcijańskich osadników o warunki do życia związane z klimatem i insektami, a następnie sprowadził na miejsce architektów, inżynierów, robotników i astronomów. Miasto zbudowano w cztery lata, siłą około stu tysięcy pracowników.
Assassin’s Creed Mirage i Bagdad. Złote, a skromne Koliste Miasto
Projekt był bardzo ambitny, zakładał bowiem budowę idealnie okrągłego miasta, otoczonego podwójnymi murami, które realizować miało największe ambicje polityczne, ekonomiczne i mieszkaniowe ówczesnej rzeczywistości. Choć na terenie, gdzie powstało Koliste Miasto, funkcjonowały już inne osady, to żadna z nich nie mogła równać się pod względem funkcji, jak i rozmachu z Madīnat as-Salām.
Z czterech bram miejskich w stronę centrum wiodły główne ulice nowego ośrodka. W centralnej części miasta znajdował się – otoczony dodatkowym murem – kompleks składający się z pałacu Al-Mansura, wielkiego meczetu, rezydencji rodziny kalifa oraz budynków administracji państwowej. Między kompleksem centralnym, a drugim murem obronnym wzniesiono dzielnicę mieszkaniową. Początkowo w obrębie miasta znajdowały się także suki (bazary), jednak po jakimś czasie, prawdopodobnie ze względu na kwestie bezpieczeństwa, kalif zdecydował się przenieść je poza mury miasta.
Szczególną uwagę przyciągał oczywiście centralny kompleks, a zwłaszcza okazały pałac władcy – jego opisy zachowały pamięć o złotej bramie i zielonej kopule.
Pałac znajdował się w samym środku miasta, co być może, miało symbolizować centralną pozycję Al-Mansura. Według przekazów budynek miał wysokość 80 łokci, a boki jego mierzyły po 400 łokci. Na szczycie pałacu, według jednej z relacji, miał znajdować się posąg jeźdźca z włócznią, która miała wskazywać kierunek zagrożenia. Wewnątrz oprócz pomieszczeń prywatnych kalifa znajdowały się m.in. sale audiencyjne i haremy. W IX wieku pałac połączono z meczetem.