Główne postaci wojny polsko-bolszewickiej

Edward Śmigły-Rydz

Jedna z najważniejszych postaci życia politycznego i wojskowego II RP. Marszałek, Wódz Naczelny, otoczony nawet w latach późniejszych swoistym kultem. W trakcie wojny z bolszewikami uczestnik wyprawy kijowskiej i przede wszystkim dowódca Frontu Środkowego, którego wojska w trakcie Bitwy Warszawskiej przeprowadziły kontruderzenie znad rzeki Wieprz na tyły wojsk radzieckich. Ta brawurowa operacja zakończyła się sukcesem i walnie przyczyniła się do zwycięstwa Polaków.

Siergiej Kamieniew

W latach 1919-1924 naczelny dowódca Armii Czerwonej, podlegał jedynie pod komisarza wojskowego z Biura Politycznego – czyli Lwa Trockiego. Przed rewolucją bolszewicką zawodowy oficer sztabowy armii carskiej. Po swojej śmierci w 1936 r. skazany na swoistą infamię, za rzekomy udział w spisku przeciwko sowieckiej władzy.

Symon Petlura

Jeden z sojuszników Piłsudskiego w konflikcie z bolszewikami. Ataman Petlura był najważniejszą postacią krótkotrwałego organizmu państwowego, Ukraińskiej Republiki Ludowej, będąc nie tylko naczelnym dowódcą wojsk, ale też prezydentem państwa. Marzenie o niezależnej Ukrainie szybko jednak upadło, gdyż URL została wchłonięta przez ZSRR. Od 1921 r. na emigracji, zmarł w 1926 r.

Maxime Weygand

Generał armii Francuskich Sił Zbrojnych. Z Polską związany jako szef Misji Wojskowej w naszym kraju w latach 1920-1922, której celami nadrzędnymi było szkolenie polskich wojsk i zapewnianie im odpowiedniego zaopatrzenia. Ściśle współpracował z polskim dowództwem, w tym z Rozwadowskim.

Michaił Tuchaczewski

Jeden z sojuszników Piłsudskiego w konflikcie z bolszewikami. Ataman Petlura był najważniejszą postacią krótkotrwałego organizmu państwowego, Ukraińskiej Republiki Ludowej, będąc nie tylko naczelnym dowódcą wojsk, ale też prezydentem państwa. Marzenie o niezależnej Ukrainie szybko jednak upadło, gdyż URL została wchłonięta przez ZSRR. Od 1921 r. na emigracji, zmarł w 1926 r.

Lew Trocki

Jeden z najbardziej prominentnych polityków bolszewickich, po śmierci Lenina był typowany na przywódcę „Kraju Rad”, ostatecznie jednak skłócony ze Stalinem został deportowany z kraju i zginął w zamachu w 1940 r. W trakcie konfliktu polsko-bolszewickiego pełnił rolę narkomwojenmorowa (komisarzowi wojny i marynarki). Na polskich plakatach propagandowych przedstawiany jako krwawy symbol czerwonego terroru.

Józef Piłsudski

Jeden z symboli niezależnej Rzeczpospolitej, zaliczany do grona „Ojców Niepodległości", w latach 1918-1922 Naczelnik Państwa. Jako Naczelny Dowódca Wojsk Polskich w trakcie słynnej wyprawy kijowskiej przeciwko bolszewikom wkroczył triumfalnie do obecnej stolicy Ukrainy. Co ciekawe, w przededniu rozpoczęcia bitwy warszawskiej złożył dymisję z pełnionych funkcji na ręce premiera Witosa, ten jednak jej nie przyjął. Później zdarzył się „Cud nad Wisłą”.

Józef Haller

Kolejna legendarna postać polskiej niepodległości. W trakcie I wojny światowej przywódca Armii Polskiej we Francji, zwanej „Błękitną Armią" lub... „Armią Hallera". Był też komendantem Legionów, Naczelnym Dowódcą, a w trakcie Bitwy Warszawskiej przewodził Frontowi Północnemu, jednemu z kluczowych związków taktycznych tego starcia.

Stanisław Szeptycki

W trakcie I wojny światowej członek Legionów Polskich, w latach 1919-1920 szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej dowodził Frontem Litewsko-Białoruskim oraz... Frontem Szeptyckiego, czyli Północnym. Z obowiązków musiał jednak zrezygnować ze względów zdrowotnych, a także z powodu konfliktu z Piłsudskim. Zmarł w 1950 r.

Julian Marchlewski

Polak, lecz pozostający po stronie bolszewickiej. Komunistyczny rewolucjonista i współzałożyciel m.in. Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. W 1920 r. był przewodniczącym Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski (Polrewkomu), który miał pełnić rolę politycznej władzy na terenach zajętych przez Armię Czerwoną. Zmarł w 1925 r. we Włoszech.

Tadeusz Rozwadowski

Generał broni Wojska Polskiego. Zaczynał w armii Austro-Węgier, brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i w końcu w wojnie polsko-bolszewickiej. Przewodniczył Polskie Misji Wojskowej w Paryżu, starał się zdobyć poparcie mocarstw zachodnich przeciw zagrożeniu za strony Moskwy. Powierzenie mu szefostwa nad Sztabem Generalnym 22 lipca 1920 r. uważa się za jeden z najważniejszych momentów konfliktu z Rosją Radziecką. Ten świetny organizator uważany jest za jednego z głównych architektów zwycięstwa pod Warszawą (jeśli nie za najważniejszego z polskich dowódców). Zmarł w 1928 r.

Józef Stalin

Człowiek, przed którym koniec końców drżało pół świata. Wódz i generalissimus ZSRR brał także udział w walkach z Polską, kiedy to został komisarzem politycznym Frontu Południowo-Zachodniego. Jeden z twórców radzieckiej 1 Armii Konnej (konarmii). W trakcie walk usilnie realizował własne ambicje, co po latach zaowocowało m.in. stworzeniem wiernego stronnictwa Stalina wśród najwyższych dowódców radzieckich