Osiągnięcia polskich naukowców które zmieniły świat

Teoria heliocentryczna

Teoria heliocentryczna została opisana w naukowy sposób przez Mikołaja Kopernika (1473-1543) w I rozdziale pracy „O obrotach sfer niebieskich”. Jej rewolucyjne znaczenie polegało na umieszczeniu Słońca, a nie Ziemi, jako centrum naszego systemu planetarnego. To fundamentalne przewartościowanie kosmologicznych przekonań nazwane „przewrotem kopernikańskim” miało ogromny wpływ na świat, nie tylko ten naukowy.

Lampa naftowa

Wynaleziona przez Ignacego Łukasiewicza (1822-1882) lampa naftowa, wykorzystująca jako paliwo naftę wydestylowaną przez polskiego farmaceutę z ropy, była przełomem w stabilnym, wydajnym i skutecznym sztucznym oświetlaniu pomieszczeń. Wynalezienie lampy doprowadziło też Łukasiewicza do otworzenia pierwszej przemysłowej kopalni i rafinerii ropy naftowej na świecie. On sam stał się pionierem przemysłu naftowego, przyczyniając się do ulepszania metod wydobycia i obróbki ropy oraz znalezienia kolejnych jej zastosowań. Rozwijany w Galicji i innych miejscach na świecie przemysł naftowy wkrótce odmienił świat.

Odkrycie polonu i radu

Dwa pierwiastki promieniotwórcze polon i rad odkryte przez Marię Skłodowską-Curie (1867-1934) i jej męża przyczyniły się znacząco do rozwoju nauki o promieniotwórczości. Za swoje badania Maria Skłodowska-Curie, otrzymała dwie Nagrody Nobla – w dziedzinie fizyki i chemii. Polska naukowczyni przyczyniła się do rozwoju wykorzystywanej w walce z nowotworami radioterapii nazwanej curieterapią (na zdjęciu Maria Skłodowska-Curie w wojskowej karetce służącej do prześwietleń w czasie I wojny światowej)

Proces Sendzimira

Proces Sendzimira, czyli metoda cynkowania ogniowego blach stalowych, to metoda wykorzystywana powszechnie na całym świecie do ochrony metali przed korozją. Autorem procesu, który zrewolucjonizował światową metalurgię, jest Tadeusz Sendzimir (1894-1989). Polski inżynier i wynalazca nazywany „Edisonem metalurgii” jest znany również z opracowania rewolucyjnych metod w zakresie walcowania blachy i opatentowania walcarki planetarnej.

Metoda Czochralskiego

Metoda Czochralskiego to technika otrzymywania monokryształów opracowana w 1916 roku przez polskiego chemika Jana Czochralskiego (1885-1953). To najstarsza i jedna z najpowszechniej stosowanych na świecie metod wytwarzania krzemu do produkcji półprzewodników, która stała się podstawą nowoczesnej mikroelektroniki. Niestety sam Czochralski nie dożył powszechnego wykorzystania stworzonej przez siebie metody i momentu, w którym stał się najczęściej cytowanym polskim naukowcem na świecie. Ale to zapoczątkowane przez niego prace przyczyniły się rozwoju elektroniki i rewolucji cyfrowej, której jesteśmy świadkami. (fot. Kryształ krzemu hodowany metodą Czochralskiego w firmie Raytheon w 1956 r.)

Szczepionki na tyfus i polio

Polska może się poszczycić dwoma wybitnymi naukowcami, którzy opracowali szczepionki pozwalające wygrać walkę z dwoma śmiertelnie groźnymi chorobami – tyfusem plamistym i polio. Szczepionkę na tyfus plamisty, chorobę zakaźną, która wielokrotnie dziesiątkowała populację był Rudolf Weigl (1883-1957). Natomiast za wynalezieniem pierwszej skutecznej szczepionki przeciwko wirusowi polio stał Hilary Koprowski (1916-2013). Szczepionki obu polskich naukowców przyczyniły się do uratowania milionów ludzkich żyć. (na zdjęciu Rudolf Weigl w laboratorium)

Wykrywacz min

Wykrywacz min Mark I, który Józef Kosacki (1909-1990) wynalazł podczas II wojny światowej nie tylko bezpośrednio przyczynił się do wygranej Brytyjczyków pod El Alamein, ale używany przez kolejnych kilkadziesiąt lat uratował dziesiątki, jeśli nie setki tysięcy ludzi przed śmiercią lub trwałym kalectwem. Konstrukcja była tak dobra, że wykrywacza konstrukcji Kosackiego używało wiele armii na świecie nie tylko w trakcie konfliktów, ale i porządkując śmiercionośne pola minowe już po ich zakończeniu.