Związek króla Henryka VIII Tudora z Anną Boleyn był jednym z najsłynniejszych romansów w historii Anglii, a jego konsekwencją stało się wypowiedzenie przez monarchę posłuszeństwa papieżowi i powstanie Kościoła anglikańskiego. Wychowana na francuskim dworze przedstawicielka cenionego angielskiego rodu nie chciała bowiem zadowolić się tytułem królewskiej metresy i marzyła o koronie królowej.
Choć osiągnęła swój ambitny cel, niedługo po ślubie straciła swoją pozycję i popadła w niełaskę. Zakończyła życie w tragicznych okolicznościach, skazana na śmierć na podstawie szeregu fałszywych oskarżeń, w tym o cudzołóstwo z własnym bratem, Jerzym Boleynem.
Anna Boleyn na francuskim dworze
Anna była córką szanowanego angielskiego dyplomaty Tomasza Boleyna i Elżbiety Howard. Przyszła na świat najprawdopodobniej ok. 1501 r., chociaż część badaczy przesuwa datę jej urodzenia na rok 1507. Miała czworo rodzeństwa, z którego dorosłości dożyli tylko: jej starsza siostra Maria i młodszy brat Jerzy. Ojciec przyszłej angielskiej królowej znany był ze swojego wyjątkowego intelektu, ale też chciwości i bezwzględności. Swoim córkom starał się zapewnić możliwie staranną jak na XVI-wieczne realia edukację – Anna uczyła się arytmetyki, historii, tańca i śpiewu, a także łucznictwa i jeździectwa.