Młody Poniatowski, który w roku 1828 został usynowiony przez siostrę ojca, Marię z Poniatowskich Tyszkiewiczową (dzięki czemu miał prawo do nazwiska i tytułu książęcego), ukończył królewską szkołę kawalerii w Saumur, we Francji i w szeregach wojska francuskiego walczył o niepodległość Grecji – uzyskał stopień podporucznika. Na wieść o wybuchu Powstania Listopadowego przedostał się do kraju i w stopniu porucznika został adiutantem polowym generała Skrzyneckiego.
„Prince Poniatowski, chef d’escadron”
1 sierpnia 1831 r. został kawalerem Orderu Virtuti Militari (Krzyż Złoty) i mianowany na stopień kapitana w I Pułku Wolnych Kozaków Wołyńskich. Po upadku powstania, wraz z korpusem generała Macieja Rybińskiego, przedostał się do Prus, a następnie do Francji. W 1839 r. usiłował powrócić do Polski, ale otrzymał odmowę władz rosyjskich, które nakazały konfiskatę jego wszystkich majątków w kraju. Od 1844 r. służył w szeregach armii francuskiej w Algierii. W sierpniu 1848 r. został kawalerem Legii Honorowej, a w grudniu 1853 r. – oficerem Legii. Od 1851 r. awansowany na szefa szwadronu. Zmarł 18 lutego 1855 roku w mieście Tlemcen i tam został pochowany.
Jego prochy przeniesiono w 1968 r. na wojskowy cmentarz francuski „du Petit Lac” w Oranie. Mogiła Polaka znajduje się w „kwaterze generalskiej” Na krzyżu widnieje napis: „Prince Poniatowski, chef d’escadron” (książę Poniatowski, dowódca szwadronu).
Czytaj też:
Duda i Morawiecki persona non grata w Białym Domu? Po zaprzeczeniach rządu Onet ujawnia dokument MSZ