– Unikalne, pojedyncze szkielety tego gatunku odkryto dotąd jedynie w Tunezji i Wielkiej Brytanii, a datowane były na późne fazy funkcjonowania Cesarstwa Rzymskiego – III-IV w. – opowiada dr Osypińska. Co istotne – jak podkreśla badaczka – to pierwszy zoologiczny dowód na starożytny chów psich ras w postaci „toy-dogów”, czyli piesków maskotek.
W maltańczykach rozkochali się w Grecy oraz Rzymianie, nierzadko przypisując im właściwości lecznicze – zalecali przytulanie maltańczyka do piersi lub do brzucha – dodaje. Jednocześnie zaznacza, że nie ma pewności, czy starożytne maltańczyki miały piękną, długą sierść jak współczesne – prawdopodobnie nie. Przypomina również, że obecnie psy te są jeszcze mniejsze i osiągają ok. 25 cm. – Małe psy, o wysokości jamników, znaleziono dotąd jedynie w Wielkiej Brytanii i w Hiszpanii, ale szczątki są znacznie późniejsze i jednocześnie trochę większe, niż maltańczyka odkrytego przez nas, bo pochodzą z IV-V w. – powiedziała archeozoolog.
Berenike
Berenike było miastem portowym, które powstało jako miejsce przeładunku słoni sprowadzanych na faraońskiej armii. W pierwszym wiekach naszej ery Rzymianie, którzy przejęli władzę nad Egiptem, uczynili z miasta ważny punkt w handlu transoceanicznym łączącym Czarną Afrykę, Bliski Wschód i Indie. Od 2008 r. badają je specjaliści z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW i Delaware University (USA), a od 2017 do zespołu w ramach projektu Narodowego Centrum Nauki dołączyła dr Marta Osypińska.