Chociaż księżna Eufemia opolska zwana Ofką doczekała się biogramu w „Polskim Słowniku Biograficznym”, życiorys drugiej żony Władysława Opolczyka nadal pełen jest wielu niewiadomych, a nawet podstawowe informacje biograficzne na jej temat (m.in. data ślubu i potomstwo) budzą spory wśród badaczy. W dokumentach bardzo często pojawiała się obok męża, lecz nigdy nie wysuwała się na pierwszy plan i unikała angażowania się w wielką politykę. W zamian uzyskała jednak ogromny szacunek Władysława Opolczyka, który liczył się z jej zdaniem i zadbał o to, aby dobra żona otrzymała po jego śmierci godziwą oprawę wdowią.
Księżna Eufemia: Córka okrutnika
Eufemia zwana Ofką była córką księcia mazowieckiego Siemowita III i jego pierwszej żony, księżniczki opawskiej Eufemii. Data urodzenia Ofki budzi wątpliwości wśród badaczy. Oswald Balzer w wydanej w 1895 roku Genealogii Piastów uznał, że urodziła się ona ok. 1340 roku, lecz uważał ją za jedyną żonę Władysława Opolczyka i datował jej małżeństwo na czas przed 1355 rokiem. Tymczasem jej ślub z księciem opolskim odbył się w latach 60. lub na początku lat 70. XIV wieku i był drugim małżeństwem władcy. Z całą pewnością księżniczka urodziła się między 1344 a 1356 rokiem, bowiem w tym czasie trwało małżeństwo jej rodziców, lecz ustalenie dokładniejszej daty nie jest możliwe przy obecnym stanie źródeł. Oprócz Eufemii Siemowit III doczekał się z pierwszego małżeństwa jeszcze czworga dzieci: Anny, dominikanki w Raciborzu, księcia warszawskiego Janusza I, księcia rawskiego i płockiego Siemowita IV oraz Małgorzaty, żony kolejno księcia słupskiego Kazimierza (Kaźka) IV i księcia brzeskiego Henryka VII z Blizną.
Matka Eufemii zmarła w drugiej połowie 1356 lub na początku 1357 roku. Zapewne w listopadzie 1357 roku ojciec Eufemii ożenił się po raz drugi z Anną, córką księcia ziębickiego Bolka II lub Mikołaja Małego. Para doczekała się trzech synów, przyrodnich braci Ofki: Stanisława Siemowita, nieznanego z imienia i Henryka. Między 1368 a 1370 rokiem na mazowieckim dworze doszło jednak do małżeńskiego dramatu, który poważnie nadszarpnął wizerunek ojca Eufemii. Jak pisał Jan z Czarnkowa w swojej kronice, władca Mazowsza oskarżył swoją żonę o zdradę, zamknął ją pod strażą w zamku w Rawie Mazowieckiej, a kiedy urodziła syna rozkazał ją udusić. Mały Henryk przez trzy lata był wychowywany przez ubogą chłopkę spod Rawy, a następnie wzięła go pod opiekę starsza siostra, księżna słupska Małgorzata. Przed 30 maja 1378 roku przyrodni brat Ofki został ostatecznie uznany przez Siemowita za prawowitego syna, lecz książę do końca życia żałował swojego haniebnego czynu wobec żony. Ojciec Eufemii zmarł 16 czerwca 1381 roku w Płocku.
Historia księżnej Anny została w kolejnych latach wzbogacona o nowe wątpliwej wiarygodności szczegóły, a jej imię zmienione w legendach na Ludmiła. W tej formie dotarła podobno do angielskiego dramaturga Williama Szekspira, który miał wykorzystać jej motywy przy tworzeniu dramatów Opowieść zimowa i Burza. Kiedy na Mazowszu rozegrała się małżeńska tragedia, Eufemia była już najprawdopodobniej żoną księcia opolskiego Władysława Opolczyka.
W małżeństwie z Władysławem Opolczykiem
Data ślubu Eufemii i Władysława Opolczyka od wielu lat budzi żywe dyskusje wśród badaczy genealogii Piastów. Z całym pewnością należy wykluczyć daty skrajne zaproponowane przez Oswalda Balzera i Katarzynę Pieradzką – odpowiednio przed 1355 rokiem i ok. 1379 roku. Pierwsza opierała się na błędnym przekonaniu o istnieniu tylko jednej żony Opolczyka, zaś druga jest niemożliwa ze względów chronologicznych, gdyż najstarsza córka Eufemii z całą pewnością urodziła się przed 1376 rokiem. Ponadto już jesienią 1372 roku w otoczeniu opolskiego księcia obecni byli mazowieccy rycerze, którzy zapewne przybyli do Opola po jego ślubie. Kazimierz Jasiński i Stanisław A. Sroka uznali, że małżeństwo zostało zawarte przed 26 marca 1367 roku, kiedy w źródłach pojawiła się wzmianka o córce Opolczyka Katarzynie, którą identyfikowali z córką księcia i Eufemii o tym imieniu, żoną księcia głogowskiego i żagańskiego Henryka VIII Wróbla.