Przygotowaniami do Wielkiego Strajku Chłopskiego miał kierować Stanisław Mikołajczyk jako wiceprezes Stronnictwa Ludowego. Chociaż strajk miał mieć zdecydowanie charakter polityczny, to na szeroki oddźwięk akcji nakłaniającej chłopów do wzięcia udziału w strajku bez wątpienia miało wpływ również położenie wsi po kryzysie gospodarczym 1929-1935, a także sytuacja w kraju po zajściach w Racławicach w kwietniu 1937, kiedy to policja zaatakowała kilkutysięczny tłum uczestników obchodów rocznicy bitwy z 1774 roku, którzy zebrali się pomimo zakazu ministra spraw wewnętrznych gen. Felicjana Sławoja Składkowskiego.
Wielki Strajk Chłopski. Przebieg i skutki
Strajk 16-25 sierpnia 1937 roku polegał na zawieszeniu handlu towarami rolnymi przez chłopów. Organizowano wiece, blokowano drogi i próby dostaw żywności do miast. Do strajku przystąpiło dziesięć województw. Wyłączone z niego pozostały Pomorze, Śląsk i Kresy Wschodnie. Ignorowany początkowo przez władze, przyciągnął komunistów i robotników folwarcznych.
Najgwałtowniejszy przebieg miał w Małopolsce, gdzie w wyniku starć z policją zginęło 46 osób. Pomimo wielu ofiar i represji kierownictwo SL na zjeździe w 1938 roku podjęło decyzję o organizacji kolejnego strajku, którego jednak już nie przeprowadziło.
Wielki strajk chłopski nie przyniósł wyraźnej poprawy sytuacji, ale zwrócił uwagę na problemy polskiej wsi i umocnił pozycję SL na arenie politycznej.
Autorem tekstu Decyzja Stronnictwa Ludowego o strajku chłopskimjest ŁK. Materiał został opublikowany na licencji CC BY-SA 3.0.
Czytaj też:
Haniebny proces brzeski. Rocznica skazania posłów opozycji, w tym Wincentego Witosa