Król Wielkiej Brytanii abdykował dla rozwódki z Ameryki. Wielu wątpiło, czy jest kobietą

Książę wraz z żoną wylądował na Bahamach, gdzie powierzono mu stanowisko gubernatora. Choć nie był z niego zadowolony, a na wyspach się nudził, wytrzymał tam do końca wojny. Mówiło się, że widząc, czego dopuszczają się hitlerowcy, w ten sposób chciał zamazać swoje wcześniejsze fascynacje III Rzeszą. W spisanych po wojnie pamiętnikach zapewniał, że nie miał nazistowskich sympatii, choć podziwiał Niemców.

Dopingowany przez znudzoną wygnaniem (i małżeństwem z księciem) Wallis, Edward w 1945 roku podjął próbę powrotu do ojczyzny. Jego brat nie chciał jednak przyjąć księżnej na dworze, co ostatecznie poróżniło rodzinę.

Król na wygnaniu

Edward i Wallis Simpson zamieszkali w domu przy Lasku Bulońskim. Nie doczekali się potomstwa, na co wpływ mógł mieć rzekomy hermafrodytyzm wybranki księcia Windsoru. Ich życie toczyło się w rytmie kolejnych imprez miedzy Paryżem, południem Francji, Londynem i Nowym Jorkiem. Nie mogli się pogodzić z utratą królewskiego splendoru – żyli rozrzutnie, oddając się kolejnym rozrywkom.

Pod koniec lat sześćdziesiątych utrzymywali blisko 300 służących. Przybywających do rezydencji na przedmieściach Paryża gości witało siedmiu lokajów w liberiach. Choć było to oczywistym nadużyciem, personel tytułował Wallis mianem „Jej Królewskiej Mości”.

Przez wiele lat książę Windsoru nie odwiedzał ojczyzny. Z akt z Marburga jednoznacznie wynikało, że utrzymywał bliskie kontakty z nazistami. Gdy niewygodne fakty ujrzały światło dzienne, Elżbieta II zaprzestała wypłacania renty stryjowi i zakazała mu wstępu do kraju.

Klimat wokół króla banity zmieniał się jednak i w 1964 roku „The Sunday Times” rozpoczął kampanię na rzecz powrotu do ojczyzny Edwarda „skazanego za zbrodnię z miłości”. Królowa przez długi czas pozostawała jednak nieugięta. Dopiero w marcu 1965 roku odwiedziła księcia, gdy ten był operowany w Londynie z powodu odklejenia siatkówki oka. Przełamanie lodów między Elżbietą II a jej wujem i Wallis Simpson sprawiło, że w następnych latach książę i księżna Windsoru zaczęli bywać w ojczyźnie.

Gdy Edward umierał na raka krtani, przebywająca akurat we Francji królowa odwiedziła go 19 maja 1972 roku w parku Bagatela w Paryżu. Kilka dni później były król Wielkiej Brytanii zmarł. Odszedł 29 maja 1972, a najbardziej romantyczna z wersji śmierci monarchy, autorstwa hrabiny Romanones, podaje, że w ostatnich chwilach miała mu towarzyszyć żona. Patrząc na Wallis, Edward miał z wysiłkiem szeptać: „ Kochanie”. Pochowano go podczas prywatnej ceremonii we Frogmore w pobliżu Windsoru. Wallis żyła do 1986 roku, korzystając z pozostawionego przez męża majątku. Spoczęła obok Edwarda, o co zabiegała.

Do Brytyjczyków chowała ogromną urazę. W 1940 roku, w trakcie partyjki brydża jeden z graczy wyraził współczucie dla bombardowanych przez Luftwaffe angielskich miast. Wallis miała stwierdzić:

Po tym, co zrobili wobec mnie, nie mogę powiedzieć, że im współczuję – cały naród przeciwko jednej samotnej kobiecie

Czytaj też:
Kogo dziś obchodzi rzekome męczeństwo Meghan Markle?