Zdobycie Bastylii symbolem początku rewolucji. Nie było tak spektakularne, jak może się wydawać

Zdobycie Bastylii symbolem początku rewolucji. Nie było tak spektakularne, jak może się wydawać

Dodano: 

Gubernator wyjął klucz, by uruchomić kołowrót do opuszczenia zwodzonego mostu, ale oddał go kapralowi Gaillardowi, by nie brać na siebie całej odpowiedzialności za wpuszczenie tłumu do środka. Tłum rozlał się bezładnie po Bastylii. Inwalidzi starali się dać do zrozumienia, że są sercem z tłumem; Szwajcarzy złożyli broń.

Najgorszy wyrok z rąk ludu czekał jednak gubernatora. Woźny sądowy, Maillard, wskazał go jednemu z grenadierów, który wyrwał gubernatorowi laskę ze złoconą gałką. Była w niej ukryta szpada, którą gubernator zamierzał się przebić. Rychło zapadła decyzja o przetransportowaniu go do ratusza. Na dziedzińcu jednak pchnięto go szpadą. Tłum okładał go pięściami, kopał, opluwał.

Dopiero przed ratuszem gubernator stawił opór, stał się bardziej agresywny, żądał, by go zabito. Nieumyślnie kopnął w podbrzusze kucharza Felixa Desnotsa. Ktoś w odwecie pchnął Delaunaya bagnetem w brzuch. Gubernator po chwili już nie żył – pozbawiono go głowy, a Desnots nadział ją na widły i z taką „zdobyczą” orszak ruszył przez Paryż. Wieczorem w identyczny sposób zginął prewot kupców, Flesselles.

Bastylia kapitulowała, ale nie została wzięta szturmem. To ówczesna prasa paryska rozpoczęła tworzenie legendy, że stołeczny lud zdobył Bastylię, traktowaną jako symbol królewskiego despotyzmu. Zadając śmierć gubernatorowi i prewotowi kupców lud paryski targnął się na reprezentantów władzy królewskiej. A ta podczas zachodzących wydarzeń, zachowała się biernie.

Wieczorem 14 VII pojawił się Pierre Franҫois Palloy, który od następnego dnia zaczął burzyć fortecę. Burzenie Bastylii uznano za czyn patriotyczny, który trwał do początku 1791 r.

Bastylia – zapomniana twierdza

Jakie były losy Bastylii po wydarzeniach z 1789 roku? W 1793 r. wzniesiono na miejscu twierdzy gipsową fontannę z posągiem bogini Iris. W czasach Konsulatu i I Cesarstwa Napoleon Bonaparte zaczął realizować program zapewnienia wody pitnej Paryżowi. Kanał Saint-Martin przebiegał przez tereny dawnej Bastylii. W 1803 Bonaparte nakazał założyć okrągły plac na miejscy fortecy, a pośrodku wznieść okrągły basen. W 1808 r. cesarz wydał polecenie, by basen ozdobić fontanną w kształcie słonia. Słoń, o wysokości 15 m. i długości 20 m., gotowy był w 1813 r. W 1814 r. cesarz rozkazał, aby zastąpić ją odlaną z brązu.

W lipcu 1830 r., po obaleniu dynastii burbońskiej, Ludwik Filip Orleański nakazał wznieść w tym miejscu „Kolumnę rewolucji lipcowej”, na której znajdują się 504 nazwiska jej wojowników. Szczyt kolumny wieńczył posąg Geniusza Wolności. Całość była gotowa w 1840 r. Ludwik Filip mógł na nią spoglądać jedynie 8 lat, bo w 1848 r. i on został obalony.

Kiedy zlikwidowano monarchię i wprowadzono III Republikę francuską w 1871 r., komunardzi usiłowali zniszczyć kolumnę lipcową. Nie udało im się, stoi do dnia dzisiejszego.

14 VII 1974 r. prezydent Valéry Giscard d’Estaing jedyny raz przeniósł tu defiladę wojskową; zwykle odbywa się ona od placu Gwiazdy do placu Zgody.

Plac Bastylii zyskał na znaczeniu za jego następcy, Franҫois Mitteranda. To tu w maju 1981 r. tłumy Paryżan świętowały jego zwycięstwo w wyborach. To tu w 1989 r. odbyła się część uroczystości związanych z okazji dwusetnej rocznicy wydarzeń lipca 1789 r. Wówczas otwarto gmach nowej Opery, która nosi miano Bastylii (Opéra de la Bastille). Z tamtych lat zachował się jedynie fragment kamiennego obramowania fosy. Elementy jednej z wież Bastylii, odnalezione podczas budowy linii metra w 1899 r., znajdują się na uboczu skweru Henri-Galli.

Autorem tekstu Bastylia. Niezamierzone starcie jest Grzegorz Kietliński. Materiał został opublikowany na licencji CC BY-SA 3.0..

Czytaj też:
„Podnieść z ruin ekonomikę Europy i uspokoić nastroje”. Dlaczego Polska nie przystąpiła do planu Marshalla?