Kiedy po długich sporach szlachty polskiej z królową węgierską, Elżbietą Bośniaczką, Jadwiga Andegaweńska przybyła do Polski i została koronowana przez arcybiskupa Bodzantę, miała około dziesięciu lat.
Późniejsza święta, choć zwyczajowo tytułuje się ją królową, otrzymała tytuł króla, a tym samym wszelkie związane z nim przywileje i obowiązki, m.in. dziedziczny tron Królestwa Polskiego i prawo wydawania dokumentów państwowych. Ster rządów w praktyce dzierżyli możnowładcy małopolscy, jednak oficjalne dokumenty wystawiane były w imieniu Jadwigi. Ona też była oficjalnym przywódcą polskiej wyprawy na Ruś Czerwoną.
Jadwiga królem również po ślubie z Jagiełłą
Tytuł królewski Andegawenka zachowała także po ślubie z Władysławem Jagiełłą, kiedy to stała się również wielką księżną litewską. I choć to Władysław na co dzień rządził państwem, to Jadwiga nie pozostawała obojętna na sprawy publiczne, angażowała się między innymi w próby załagodzenia konfliktu z Krzyżakami i doprowadziła do zgody Jagiełły z jego bratem stryjecznym — Witoldem.
W pamięci potomnych Jadwiga pozostała głównie dzięki swym dziełom charytatywnym, pobożności oraz wsparciu materialnemu, którego udzieliła Akademii Krakowskiej. Doceniano także jej wkład w zawarcie unii polsko-litewskiej i chrzest Litwy.
Artykuł zatytułowany Koronacja Jadwigi Andegaweńskiej na króla Polskizostał pierwotnie opublikowany na stronie Muzeum Historii Polski. Materiał został opublikowany na licencji CC BY-SA 3.0.
Czytaj też:
Jadwiga Andegaweńska na banknocie 1000 zł? Glapiński podał warunek